Association Between Diabetes and Mortality Among Adult Patients Hospitalized With COVID-19: A Cohort Study of Hospitalized Adults in Ontario, Canada, and Copenhagen, Denmark.

OBJECTIVES: Diabetes has been reported to be associated with an increased risk of death among patients with COVID-19. However, the available studies lack detail on COVID-19 illness severity and measurement of relevant comorbidities. METHODS: We conducted a multicentre, retrospective cohort study of patients 18 years of age and older who were hospitalized with COVID-19 between January 1, 2020, and November 30, 2020, in Ontario, Canada, and Copenhagen, Denmark. Chart abstraction emphasizing comorbidities and disease severity was performed by trained research personnel. The association between diabetes and death was measured using Poisson regression. The main outcome measure was in-hospital 30-day risk of death. RESULTS: Our study included 1,133 hospitalized patients with COVID-19 in Ontario and 305 in Denmark, of whom 405 and 75 patients, respectively, had pre-existing diabetes. In both Ontario and Denmark, patients with diabetes were more likely to be older; have chronic kidney disease, cardiovascular disease, and higher troponin levels; and be receiving antibiotics, when compared with adults without diabetes. In Ontario, 24% (n=96) of adults with diabetes died compared with 15% (n=109) of adults without diabetes. In Denmark, 16% (n=12) of adults with diabetes died in hospital compared with 13% (n=29) of those without diabetes. In Ontario, the crude mortality ratio among patients with diabetes was 1.60 (95% confidence interval [CI], 1.24 to 2.07) and in the adjusted regression model it was 1.19 (95% CI, 0.86 to 1.66). In Denmark, the crude mortality ratio among patients with diabetes was 1.27 (95% CI, 0.68 to 2.36) and in the adjusted model it was 0.87 (95% CI, 0.49 to 1.54). Meta-analysis of the 2 rate ratios from each region resulted in a crude mortality ratio of 1.55 (95% CI, 1.22 to 1.96) and an adjusted mortality ratio of 1.11 (95% CI, 0.84 to 1.47). CONCLUSION: The presence of diabetes was not strongly associated with in-hospital COVID-19 mortality independent of illness severity and other comorbidities.

Les indicateurs d'alerte et de surveillance de la Covid-19

Face à la crise sanitaire provoquée par la pandémie de Covid-19 en France, Santé publique France a mis en place un système de surveillance évolutif fondé sur des définitions de cas possible, probable et confirmé. Le décompte quotidien se limite cependant aux cas confirmés par reverse transcriptase polymerase chain reaction ou sérologie SARS-CoV-2 (actuellement via la plateforme SI-DEP), aux cas hospitalisés (via le Système d'information pour le suivi des victimes d'attentats) et aux décès hospitaliers par Covid-19. Ce suivi de la circulation virale est forcément non exhaustif, et l'estimation de l'incidence est complétée par d'autres indicateurs comme les appels au 15, les recours à SOS Médecins, les passages dans les services d'accueil des urgences, les consultations de médecine de ville via le réseau Sentinelle. Le suivi de la mortalité non hospitalière s'est heurté aux délais de transmission des certificats de décès et au manque de diagnostic fiable. Seule la létalité hospitalière a pu être mesurée de manière fiable. Moyennant un certain nombre de précautions statistiques et d'hypothèses de travail, les modèles ont permis d'anticiper l'évolution de l'épidémie à partir de deux indicateurs essentiels : le ratio de reproduction R et le temps de doublement épidémique. En Île-de-France, l'Assistance publique– Hôpitaux de Paris a complété ce tableau de bord grâce à son entrepôt de données de santé et a ainsi pu modéliser de manière fine le parcours de soins des patients. L'ensemble de ces indicateurs a été essentiel pour assurer une planification de la réponse à la crise.Alternate abstract: Facing the arrival of the COVID-19 pandemic in France, Santé Publique France has set up an evolutionary surveillance system based on definitions of possible, probable and confirmed cases. But only cases confirmed by SARSCoV-2, RT-PCR (reverse transcriptase polymerase chain reaction) or serology, hospitalized cases and in-hospital deaths have been recorded on a daily basis. COVID-19 actual incidence has thus been estimated through additional indicators such as specific calls to emergency services (Samu) and SOS doctors, emergency rooms visits, or consultations in a sentinel network of general practitioners. Surveillance of non-hospital mortality has been impaired by delays and diagnostic inaccuracies of death certificates. Only in-hospital lethality could be reliably monitored.With a few essential statistical precautions and working hypotheses, models made it possible to anticipate the evolution of the epidemic based on two essential indicators: the reproduction ratio R, and the epidemic doubling time. In Ile-de-France region, the Greater Paris University Hospitals Group has used its data warehouse to complete this epidemic dashboard, including a fine modeling of patients' care pathways. All these indicators have proved essential to plan the response to this unprecedented crisis.

Evaluation of Variants and the Effect of Vaccine on Mortality in Pregnant and Postpartum Women Infected with COVID-19

Objective: Due to the anatomical, physiological, and immunological changes associated with pregnancy, pregnant women are a population at risk of coronavirus disease-2019 (COVID-19) disease-related morbidity and mortality. There aren't enough studies on the conditions of pregnant and puerperal women who are being followed up in intensive care. The goal of this study was to determine if there was a link between variant status, vaccination status, and mortality in pregnant and puerperal women who were monitored in the intensive care unit during the transition from the alpha to the delta variation. Materials and Methods: The study was designed as a 6-month prospective observational study that occurred between August 1, 2021, and February 1, 2022. Age, present comorbidities, vaccination status, gravida, parity, gestational age (for pregnant women), variant status, birth style (cesarean section or normal delivery), and COVID-19 medical therapies in the critical care unit were all recorded. Results: During the observation period, forty patients were enrolled in the study. The patients average age was 30.9±5.2. The pregnant patients' median gestational week was 32 weeks and 2 days. While 30 of the patients had no concomitant conditions, two had gestational diabetes, four had hypothyroidism, three had chronic hypertension, and one had Wilson's disease. In 37.5% of the patients, intubation was required. During the follow-up in intensive care, ten individuals died. The patients in the intensive care unit spent an average of 12.1±11.8 days there. While 7 (19.4%) of the 36 patients with alpha variants died, 3 (75%) of the 4 patients with delta variants died, a statistically significant difference (p=0.042). Conclusion: In the pregnant population admitted to the intensive care unit, the delta variant was associated with a greater mortality rate. In our research, we discovered that the vaccination rate among pregnant women admitted to the intensive care unit was quite low. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Gebelikle ilişkili anatomik, fizyolojik ve immünolojik değişiklikler nedeniyle gebeler koronavirüs hastalığı-2019'a (COVÍD-19) bağlı morbidite ve mortalite açısından risk altındaki popülasyonlardan biridir. Yoğun bakımda takip edilen gebe ve lohusa kadınların durumları ile ilgili yeterli çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı, toplumda alfa varyasyonundan delta varyasyonuna geçiş sırasında yoğun bakım ünitesinde izlenen hamile ve lohusa kadınlarda varyant durumu, aşı durumu ve mortalite arasında bir bağlantı olup olmadığını görmekti. Gereç ve Yöntem: Çalışma 1 Ağustos 2021 ile 1 Şubat 2022 tarihleri arasında gerçekleştirilen 6 aylık prospektif gözlemsel bir çalışma olarak tasarlandı. Yaş, mevcut komorbiditeler, aşılanma durumu, gravida, parite, gebelik haftası (hamileler için), varyant durumu, doğum şekli (sezaryen veya normal doğum) ve yoğun bakım ünitesindeki COVÍD-19 tıbbi tedavilerinin tümü kaydedildi. Bulgular: Gözlem süresi boyunca, çalışmaya kırk hasta alındı. Hastaların yaş ortalaması 30,9±5,2 idi. Gebe hastaların medyan gebelik haftası 32 hafta 2 gündü. Hastaların 30'unda eşlik eden hastalık bulunmazken, ikisinde gestasyonel diyabet, dördünde hipotiroidi, üçünde kronik hipertansiyon ve birinde Wilson hastalığı vardı. Hastaların %37,5'inde entübasyon gerekti. Yoğun bakımda yapılan takipte on hasta hayatını kaybetti. Yoğun bakım yatış süresi burada ortalama 12,1±11,8 gün olarak tespit edildi. Alfa varyantı olan 36 hastanın 7'si (%19,4), delta varyantı olan 4 hastanın 3'ü (%75) mortaliteyle sonuçlandı ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,042). Sonuç: Yoğun bakım ünitesine kabul edilen gebe popülasyonda delta varyantı daha yüksek bir ölüm oranı ile ilişkilendirilmiştir. Araştırmamızda yoğun bakım ünitesine kabul edilen gebelerde aşılanma oranının oldukça düşük olduğunu tespit ettik. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Profil évolutif clinique des patients adultes infectés à SARS-CoV-2 et hospitalisés à partir du service des urgences de Strasbourg

Introduction : La prise en charge de l'épidémie de Covid-19 dans un service d'urgences (SU) requiert une évaluation de ses critères de gravité. La Covid-19 est évolutive et l'aggravation respiratoire détermine le pronostic. Notre objectif était de rechercher les facteurs prédictifs de gravité en fonction du délai d'initiation d'une oxygénothérapie dans une population française atteinte de Covid-19 au sein d'un SU. Matériels et méthode : L'étude observationnelle rétrospective aux Hôpitaux Universitaires de Strasbourg, durant la première vague de la pandémie, incluait les patients hospitalisés depuis le SU en 2020 pour infection au SARS-CoV-2. Elle évaluait les délais entre le début des symptômes (J0) et l'initiation d'une oxygénothérapie, et entre J0 et l'apparition des complications hospitalières. L'analyse multivariée recherchait les facteurs associés à l'oxygénothérapie précoce et à la mortalité intra-hospitalière. Résultats : 699 patients ont été inclus. L'oxygénothérapie était initiée le 7 ± 4e jour, la ventilation mécanique le 9 ± 4e jour. L'initiation précoce d'oxygénothérapie (avant le 6e jour) était significativement et indépendamment associée à l'immunosuppression, à l'âge ≥ 75 ans, à l'hypertension artérielle, et au sexe féminin. La mortalité intra-hospitalière était significativement et indépendamment associée à un âge ≥ 75 ans, une immunosuppression, une cardiopathie ischémique, et une oxygénothérapie précoce. Conclusion : Parmi les patients hospitalisés pour la Covid-19 durant la première vague, le jour moyen d'initiation d'oxygénothérapie était le septie jour. Une oxygénothérapie précoce, un âge ≥ 75 ans, une immunosuppression et une cardiopathie ischémique étaient associés à une forme grave de la Covid-19.Alternate abstract: Background: In emergency departments (EDs), the coronavirus disease 2019 (Covid-19) outbreak needs evaluation of severity criteria. Covid-19 is progressive and respiratory deterioration leads to the prognosis. The focus of the study was to find predictive factors of severity, according to the time period between disease onset and introduction of oxygen therapy, in a French population with Covid-19 within the ED. Methods: The observational retrospective study, led by the teaching hospitals of Strasbourg, during the first wave of the pandemic, included hospitalized patients from the ED in 2020, for infection with severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2). We evaluated the time period between disease onset and introduction of oxygen therapy, and between disease onset and development of hospital complications. By multivariate analysis, we researched features associated with early oxygen therapy and in-hospital mortality. Findings: Of the 699 patients included, the mean period from disease onset to initiate oxygen was 7 ± 4 days, and to initiate mechanical ventilation was 9 ± 4 days. The early introduction of oxygen (i.e., before six days after disease onset) was significantly and independently related to immunosuppression, elderly patients (aged ≥75 years), hypertension, and female gender. In-hospital mortality was significantly and independently related to elderly patients (aged ≥75 years), immunosuppression, ischemic heart disease, and early oxygen therapy. Conclusion: Among hospitalized patients for Covid-19 during the first wave, the mean period to initiate oxygen was seven days. Early oxygen therapy, elderly age, immunosuppression, and ischemic heart disease are significantly related to severe Covid-19.

What is the role of proton pump inhibitors consumption on the clinical presentation and severity of COVID-19 infection?

OBJECTIVE: Proton pump inhibitors (PPI) are among the most prescribed drugs worldwide; therefore, assessing their effect on COVID-19 infection symptoms and severity is of great importance. This study was designed to evaluate the role of previous PPI consumption on the clinical presentation and severity of COVID-19. PATIENTS AND METHODS: All adult COVID-19 patients were eligible in this observational cross-sectional study. The patients' demographic and clinical data, history of PPI consumption, and comorbid disease were recorded. Charlson comorbidity index (CCI) and quick COVID-19 severity index (qCSI) score were calculated for each patient. IBM SPSS version 25 was used for statistical analysis. RESULTS: Totally 670 patients completed the study (PPI users=121). The average severity (qCSI) score of PPI user patients with comorbidity score of zero was significantly higher than non-users (P-value=0.001). Mortality rate was 6.6% and 3.8% in PPI-users and non-users respectively (P-value=0.117). PPI users were significantly more symptomatic compared to non-users (P-value=0.001). CONCLUSION: We found that PPI users were meaningfully more symptomatic and had a higher severity (qCSI) score. Rational prescription of PPIs should be considered by physicians during and after the pandemic.

[Excess mortality in nursing homes during the first wave of the Covid-19 pandemic]. / Surmortalité dans les Ehpad pendant la première vague de la pandémie de la Covid-19.

Overall mortality in France is 147 568 deaths since the first wave. Although accounting for nearly 20% of deaths in France, the excess mortality in long-term care facilities compared to previous years has not been fully studied. The Covid-19 pandemic has highlighted the vulnerability of residents in long-term care facilities, with highly dependent elderly patients being the most exposed to the risk of death, with deleterious effects linked to the effects of confinement, which in Ehpad has resulted in major isolation of residents and the appearance by care teams of cognitive disorders appearing or deteriorating in residents, as well as a significant loss of autonomy.

[Should we interfere with the interleukin-6 receptor during COVID-19: What do we know?] / Inhibiteurs du récepteur de l'IL-6 dans le traitement de la COVID-19 : que savons-nous ?

COVID-19 is a viral infection with predominant respiratory tropism. In its most severe forms, the initial viral aggression leads to acute respiratory failure due to damage secondary to an exacerbated inflammatory response provoked by the activation of innate, followed by adaptive immunity. The inflammatory response may entail respiratory distress syndrome, if not multivisceral failure and death. IL-6 receptor inhibitors (Tocilizumab and Sarilumab) have been proposed as treatments. Numerous studies have provided new information, which remains heterogeneous and difficult to interpret. This review is aimed at clarifying the potential role of IL-6 receptor inhibitors in severe forms of COVID-19.

Can Pneumothorax Developing in COVID-19 Patients be a Mortality Marker?

Objectives: The purpose of this study is to investigate the effects of pneumothorax (PX), a rare complication of COVID-19, on mortality. Methods: All patients admitted to our hospital with the diagnosis of COVID-19 were screened, and patients who developed PX were included in the study. Patient demographics data, number of days of hospitalization for comorbidities, day and duration of thorax tube insertion, and laboratory findings during hospitalization were recorded by scanning the hospital automation system and patient records. Results: For our study, 7485 patients hospitalized with the diagnosis of COVID-19 were screened in intensive care unit. PX was detected in 32 (0.296%) of the patients. About 59.4% of these patients included in the study were male. DM was the most common comorbid condition at 56.3%. In these patients, the mortality rate was found to be 90.6%. Conclusion: The data obtained indicate that PX, a COVID-19 complication, leads to a serious increase in mortality. We believe that using protective ventilation methods to avoid the development of pneumotarax will help to reduce mortality. Keywords: COVID-19, mortality, pneumothorax (English) [ FROM AUTHOR]

The Relationship Between Blood Transfusions and Mortality and Length of Stay in Patients Followed up with a Diagnosis of COVID-19 in Intensive Care Units

Objective: The number of studies investigating the requirement for red blood cell (RBC) transfusions and the effects of transfusions on mortality in intensive care unit (ICU) patients with coronavirus disease-2019 (COVID-19) is limited. This study investigated the relationship between RBC transfusions and the prognostic laboratory criteria of COVID-19, ICU length of stay, and mortality in ICU patients with a diagnosis COVID-19. Methods: This retrospective study included 401 patients aged 18 years and older who were followed up and treated in the ICU with a positive real-time polymerase chain reaction test result for COVID-19 between September 01, 2020 and January 31, 2021. After obtaining the ethics committee approval, the demographic data, clinical data, and laboratory results of the patients included in the study were screened from the electronic medical record system and recorded in data-recording forms. Results: The mean age of the 393 patients included in the analyses was 69.42±12.90 years, and 52.7% were male. Eighty-eight percent (n=346) of the patients had comorbidities, with 35.9% having three or more comorbidities. Forty (10.2%) patients who received transfusion had higher values of Acute Physiology and Chronic Health Evaluation score (p<0.05), ICU length of stay (p<0.001), D-dimer (p<0.05), brain natriuretic peptide (p=0.001), lactate dehydrogenase (LDH) (p<0.05), and creatinine (p=0.001) than those without transfusion. The lowest hemoglobin value (p<0.001) and LDH value (p<0.05) were found to be factors effective in transfusion status. The mortality rate was higher in patients who required RBC transfusions (72.5%) than in patients without transfusion requirements (45.9%) (p=0.001). The rate of having three or more diseases was higher in patients with transfusions (55.0%) than in patients without transfusions (33.7%) (p<0.05). Conclusion: This retrospective study demonstrated the association of RBC transfusions with an increase in ICU length of stay and mortality. The decision of transfusion for the critically ill group followed up in the COVID-19 ICU should be individualized, and unnecessary transfusions should be avoided. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) nedeniyle yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) takip edilen hastalarda eritrosit süspansiyonu (ES) transfüzyonu ihtiyacı ve transfüzyonların mortalite üzerine etkilerini araştıran çalışmalar yetersizdir. Bu çalışmada, yoğun bakımlarda COVID-19 tanısı ile takip edilen hastalarda ES transfüzyonlarının COVID-19 prognostik laboratuvar kriterleri YBÜ'de kalış süreleri ve mortalite ile ilişkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Retrospektif olarak planlanan bu çalışmaya 01.09.2020-31.01.2021 tarihleri arasında, YBÜ'de takip ve tedavi edilen 18 yaş ve üzeri, gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu testi pozitif olan 401 hasta alındı. Etik kurul onayı sonrasında, dahil edilen hastaların demografik verileri, klinik verileri ve laboratuvar sonuçları elektronik tıbbi kayıt sisteminden hasta kayıtları taranarak veri kayıt formları dolduruldu. Bulgular: Analizlere dahil edilen 393 hastanın %52,7'i erkek, hastaların yaş ortalaması 69,42±12,90 idi. Hastaların %88'inin (346) yandaş hastalığı vardı ve bunların %35,9'unda 3 ve üzeri ek hastalık saptandı. Transfüzyon yapılan 40 (%10,2) hastanın Akut Fizyoloji ve Kronik Sağlık Değerlendirmesi skoru (p<0,05), yoğun bakımda kalış süresi (p<0,001), D-dimer (p<0,05), beyin kaynaklı natriüretik peptid (p=0,001), laktat dehidrogenaz (LDH) (p<0,05) ve kreatinin (p=0,001) değeri transfüzyon yapılmayan hastalara göre yüksek bulundu. En düşük hemoglobin değeri (p<0,001) ve LDH değeri (p<0,05) transfüzyon yapılma durumu üzerinde etkili faktörler olarak saptandı. ES transfüzyonu yapılan hastalardaki ölüm oranı (%72,5), transfüzyon yapılmayan hastalardakine göre (%45,9) daha yüksek bulundu (p=0,001). Transfüzyon yapılan hastalardaki 3 ve üzeri hastalığa sahip olma oranı (%55,0), transfüzyon yapılmayan hastalara göre (%33,7) daha yüksek bulundu (p<0,05). Sonuç: Bu retrospektif çalışma sonucunda ES transfüzyonlarının artmış YBÜ kalış süresi ve mortalite ile ilişkisi gösterilmiştir. COVID-19 YBÜ'de takip edilen kritik hasta grubunda transfüzyon kararının hasta düzeyinde özelleştirilmesi ve gereksiz transfüzyonlardan kaçınılması gerektiği her zaman göz önünde bulundurulmalıdır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Medical Journal of Bakirkoy is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Prognostic Significance of Soluble CD163 in Hospitalized Patients with COVID-19

Objective: Soluble CD163 (sCD163) is a biomarker involved in inflammation. There is little data on the prognostic utility of sCD163 in coronavirus disease-2019 (COVID-19). This study investigated the relationship between serum sCD163 and the prognosis of COVID-19. Methods: A total of 79 hospitalized patients diagnosed with COVID-19 were included in this retrospective study. Patients were divided into two groups as survivors and non-survivors. The clinical characteristics, serum sCD163 level, and other laboratory data of patients were compared between the groups. Results: Forty-two (53.2%) of the 79 cases were male. The mean age was 70.4±12 years in the non-survivor group and 64.2±14 years in the survivor group (p=0.079). Serum sCD163, prothrombin time, and lactate were significantly higher in non-survivors than in survivors (p=0.023, p=0.015, p=0.018, respectively). The optimum cutoff value of serum sCD163 by receiver operating curve analysis was 2.92 ng/mL, resulting in 74% sensitivity and 52% specificity for predicting mortality (area under the curve: 0.620, 95% confidence interval: 0.481-0.759, p=0.048). Serum sCD163>2.92 ng/mL was associated with 4.3 times higher mortality risk as assessed by logistic regression analysis (p=0.014). Conclusion: sCD163 is an independent predictor of mortality in COVID-19 positive patients who have a fatal course of the disease. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Suluble CD163 (sCD163) enflamasyonla ilgili biyobelirteçlerinden biridir. Koronavirüs hastalığı-2019'da (COVÍD-19) sCD163'ün prognostik faydası hakkında çok az veri var. Bu çalışma sCD163 seviyeleri ve hastalığın prognozu arasında ilişki olup olmadığının araştırılmasını amaçladı. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmaya COVÍD-19 tanısı konan toplam 79 hastanede yatan hasta dahil edildi. Hastalar sağ kalanlar ve sağ kalmayanlar olarak iki gruba ayrıldı. Hastaların klinik özellikleri, serum sCD163 düzeyi ve diğer laboratuvar verileri gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Yetmiş dokuz olgunun 42'si (%53,2) erkek idi. Hayatta olmayan grupta yaş ortalaması 70,4±12 yıl ve hayatta olan grupta 64,2±14 yıl saptandı (p=0,079). Hayatta olmayanlarda sCD163, protrombin zamanı ve laktat düzeyleri hayatta olanlara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu sırasıyla (p=0,023, p=0,015, p=0,018). Hayatta olmayan grupta alıcı çalışma karakteristik analizi yapıldığında sCD163>2,92 olduğunda eğrinin altındaki alan (AUC) değeri (AUC: 0,620, %95 güven aralığı: 0,481-0,759, p=0,048), sensitivitesi %74, spesifitesi %52 bulundu. Lojistik regresyon analizinde sCD163>2,92 olduğunda mortalite riski 4,3 kat daha fazla olarak saptandı (p=0,014). Sonuç: sCD163 ölümcül seyri olan COVÍD-19 pozitif hastalarda mortalitenin bağımsız bir öngördürücüsüdür. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Medical Journal of Bakirkoy is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Mortality in Non-COVID-19 Intensive Care Unit During the Pandemic.

Objective: The coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic has had a negative impact on all healthcare services. We investigated how the intensive care mortality rate, an important quality indicator of intensive care units, was affected during the pandemic at our center. Materials and Methods: In a retrospective single-center internal surgery setting with a 20-bed intensive care unit, patients without COVID-19 were admitted. The mortality rates over a 6-month time period pre- and postpandemic were compared. Results: During the pandemic, the mortality rate at our intensive care unit has increased. We also observed that there was a significant relationship between mortality and the indication for admission to the intensive care unit (postsurgical admission, postadmission for medical reasons, and post-traumatic) and the place of admission to the intensive care unit (emergency department, different hospital) (p<0.05). Conclusion: During the pandemic period, disruptions in routine health services can cause significant health problems in patients who do not have COVID-19 infection. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVÍD-19) pandemisi tüm sağlık hizmetlerini olumsuz etkilemektedir. Bu çalışmada pandemi döneminde merkezimizde, yoğun bakım ünitelerinin önemli kalite göstergesi olan yoğun bakım mortalite oranının nasıl etkilendiğini araştırdık. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif tek merkezli çalışmada, dahili cerrahi non-COVÍD-19 hastaların kabul edildiği 20 yataklı yoğun bakım ünitesinde mortalite oranları, pandemi öncesi ve sonrası 6 aylık zaman periyotlarında karşılaştırıldı. Bulgular: Pandemi döneminde yoğun bakım ünitemizde takip edilen hastalarda mortalite oranı artmıştır. Mortalite ile yoğun bakım ünitesine kabul endikasyonu (cerrahi nedenle kabul sonrası, medikal nedenle kabul sonrası, travma sonrası) ve yoğun bakım ünitesine kabul yeri (acil servis, farklı hastane) arasında anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür (p<0,05). Sonuç: Rutin sağlık hizmetlerindeki aksamalar, pandemi döneminde COVÍD-19 enfeksiyonu taşımayan hastalarda önemli sağlık sorunlarını beraberinde getirecektir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Pneumothorax in Patients with COVID-19 in Tertiary Intensive Care

Objectives: Objective of the study was to examine the laboratory findings with clinical characteristics and treatments of patients who were hospitalized in a tertiary intensive care unit with the diagnosis of coronavirus disease 2019 (COVID-19) and developed pneumothorax and to determine epidemiology and risks of pneumothorax. Methods: The study was conducted by retrospectively examining the electronic records of 681 COVID-19 patients who were followed up between 1 April 2020 and 1 January 2021 in 3 tertiary intensive care units (each was 24 beds). Patients demographic and clinical characteristics, laboratory findings, mechanical ventilator parameters and chest imaging were evaluated retrospectively. Results: Pneumothorax in 22 (3.2%) of 681 with COVID-19 patients was detected and acute respiratory distress syndrome (ARDS) in 481 (70.6). All the study patients met ARDS diagnostic criterias. Mortality rates were 43.4% (296/681) in all patients, 52.8% (254/481) in patients with ARDS, and 86.3% (19/22) in patients with pneumothorax. Pneumothorax occurred in the patients within a mean of 17.4±4.8 days. The computed tomographies of patients were observed common ground-glass opacities, heterogenic distribution with patch infiltrates, alveolar exudates, interstitial thickening in the 1st week of their symptom onset. Conclusion: We observed that pneumothorax significantly increased mortality in COVID-19 patients with ARDS. We believe that understanding and preventing the characteristics of pneumothorax will make an important contribution to mortality reduction. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Çalışmanın amacı, üçüncü basamak yoğun bakım ünitesinde koronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19) tanısı ile yatırılan ve pnömotoraks gelişen hastaların laboratuvar bulgularının klinik özellikleri ve tedavileri ile birlikte incelenmesi, pnömotoraks epidemiyolojisi ve risklerinin belirlenmesidir. Yöntem: Çalışma;1 Nisan 2020 ile 1 Ocak 2021 tarihleri arasında üç adet üçüncü basamak yoğun bakım ünitesinde (her biri 24 yataklı) takip edilen 681 COVID-19 hastasının elektronik kayıtları geriye dönük olarak incelenerek gerçekleştirildi. Hastaların demografik ve klinik özellikleri, laboratuvar bulguları, mekanik ventilatör parametreleri ve akciğer görüntülemeleri geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: COVID-19 geçiren 681 hastanın 22'sinde (%3,2) pnömotoraks ve 481'inde (%70,6) akut respiratuar distres sendromu (ARDS) tespit edildi. Tüm çalışma hastaları ARDS tanı kriterlerini karşıladı. Mortalite oranları tüm hastalarda %43.4 (296/681), ARDS'li hastalarda %52.8 (254/481), pnömotorakslı hastalarda ise %86,3 (19/22) idi. Hastalarda ortalama 17,4±4,8 gün içinde pnömotoraks gelişti. Semptomların başladığı 1. haftada hastaların bilgisayarlı tomografilerinde yaygın buzlu cam opasiteleri, yama infiltratları ile heterojenik dağılım, alveolar eksüdalar, interstisyel kalınlaşma gözlendi. Sonuç: ARDS'li COVID-19 hastalarında pnömotoraksın mortaliteyi önemli ölçüde artırdığını gözlemledik. Pnömotoraksın özelliklerinin anlaşılmasının ve önlenmesinin mortalitenin azaltılmasına önemli katkı sağlayacağına inanıyoruz. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Journal of the Society of Thoracic Carido-Vascular Anaesthesia & Intensive Care is the property of Gogus Kalp Damar Anestezi ve Yogun Bakim Dernegi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Is It Possible to Have a Risk Scoring System that Provides Early Warning of the Poor Prognosis in COVID-19?

Objective: In our study, we aimed to determine the factors associated with poor outcome by evaluating the data of possible/definite Coronavirus 2019 (COVID-19) cases coming to the emergency department in two centers and to establish a risk scoring system. Methods: This study has been designed as a retrospective study performed on COVID-19 cases. Patients’ sociodemographic data, complaints, vital signs, laboratory parameters, service/ intensive care admission status, and the presence of death were analyzed. Results: A total of 436 patients were included in the study. We divided the cases into two groups in terms of poor outcome. The factors associated with poor outcome such as the presence of comorbid disease (p=0.001), being 50 years and older (p<0.001), symptoms of shortness of breath (p<0.001), saturation value <95% (p<0.001), neutrophil count >7×109 L–1 (p=0.006), lymphocyte count <1.1×109 L–1 (p=0.020), procalcitonin value ≥0.015 ng/mL (p=0.001), D-dimer value ≥500 mg/L (p=0.009) were found to be statistically significant. Conclusion: The scoring system we have created is considered to be a comprehensive, easily applicable, and reliable method in determining the prognosis and the treatment strategy. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Çalışmamızda iki merkezin acil servisine başvuran olası/kesin COVID-19 olgularının verilerini değerlendirerek kötü prognoz ilişkili faktörleri belirlemeyi ve risk skorlama sistemi oluşturmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, COVID-19 olgularında geriye dönük olarak tasarlandı. Hastaların sosyodemografik verileri, şikayetleri, vital bulguları, laboratuvar bulguları, servis/yoğun bakım yatış durumu, ve ölüm varlığı analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya 436 hasta dahil edildi. Olguları kötü prognoz açısından iki gruba ayırdık kötü prognozla ilişkili faktörler değerlendirildiğinde;komorbidite varlığı (p=0.001), 50 yaş ve üzeri olmak (p<0.001), nefes darlığı semptomunun olması (p<0.001), oksijen satürasyon değerinin %95 altında olması (p<0.001), nötrofil sayısının 7x109/L–1 üzerinde olması (p=0.006), lenfosit sayısının 1.1×109/L–1 altında olması (p=0.020), Prokalsitonin düzeyinin 0.015 ng/mL ve üzerinde olması (p=0.001), D dimer değerinin 500 mg/L ve üzerinde olması (p=0.009) istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Sonuç: Kapsamlı risk skorlama sistemimizi oluşturduk. Modelimiz sekiz parametreden oluşmaktadır. Kötü prognoza sahip hastaların puan ortalamaları diğer hastalara göre anlamlı derecede yüksekti. Oluşturduğumuz skorlama sisteminin prognoz ve tedavi stratejisinin belirlenmesinde kapsamlı, kolay uygulanabilir ve güvenilir bir yöntem olduğu düşünülmektedir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Southern Clinics of Istanbul Eurasia is the property of KARE Publishing and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Early creatinine and e-GFR changes as prognostic predictors of COVID-19 patients

We aimed to investigate the effects of the COVID-19 disease on kidney functions and early prognosis.All cases were divided into those discharged and exitus cases. The patients were diagnosed with acute kidney injury (AKI) according to the KDIGO criteria.As a result of the ROC analysis, the patients with a creatinine value above 1.05 for day 1 and 0.975 for creatinine value on day 7 would be mortal (AUC values of 0.641 (0.569–0.714) and 0.757 (0.689–0.825), respectively). As a result of Univariate analysis;D-Dimer, Procalcitonin, BUN and creatinine values are risk factors and a one-unit increase in these values is 1.184;1.105;It was determined that it would increase 1.024 and 1.304 times (p values 0.008;0.007;<0.001;0.002), respectively. Decreased in e-GFR value would increase the risk of death 1.026 (1/0.975) times (p<0.001).We observed the high creatinine, D-dimer, procalcitonin, ferritin, and low e-GFR levels were risk factors for severity and mortality for COVID-19 disease. While physicians and all stakeholders focus on the prognosis and mortality of the disease of COVID-19 disease, it is necessary to be thorough about kidney involvement as much as respiratory system involvement. (English) [ FROM AUTHOR] Biz bu çalışmada COVÍD-19 pandemisinin böbrek fonksiyonları üzerine etkilerini ve erken dönem prognozunu araştırmayı amaçladık.Tüm olgular,taburcu olanlar ve exitus olanlar şeklinde ikiye ayrılmıştır. Hastalarda akut böbrek hasarı (ABH) tanısı KDIGO kriterlerine göre konmuştur.ROC analizi sonucunda;1. gün kreatinine değeri için 1.05 üzeri ve 7. gün kreatinine değeri için de 0.975 üzeri olanlarda mortal seyredeceği tespit edilmiştir (AUC değerleri sırasıyla 0.641 (0.569–0.714) ve 0.757 (0.689–0.825)). Univariate analiz sonucunda ise;D-Dimer, Procalcitonin, BUN ve kreatinin değerlerinin risk faktörü olduğu ve bu değerlerde meydana gelecek olan bir birimlik artışın ölüm riskini sırasıyla 1,184;1,105;1,024 ve 1,304 kat artıracağı tespit edilmiştir (p değerleri sırasıyla 0.008;0.007;<0.001;0.002). e-GFR değerindeki azalış ise ölüm riskini 1,026 (1/0.975) kat artıracağı tespit edilmiştir (p<0.001).COVID-19 hastalığında yüksek kreatinin, D-dimer, prokalsitonin, ferritin ve düşük e-GFR düzeylerinin hastalık şiddeti ve mortalite üzerinde risk faktörü olduğunu tespit ettik. COVÍD-19 hastalığında hekimlerin ve tüm paydaşların hastalığın prognoz ve mortalitesi üzerinde yoğunlaşırken böbrek tutulumu konusunda da en az solunum sistemi tutulumu kadar titiz olması gereklidir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Biochemistry / Turk Biyokimya Dergisi is the property of De Gruyter and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Mucormycosis in a Patient with Uncontrolled Diabetes Mellitus

Mucormycosis;is a rapidly progressive fungal infection due to filamentous fungi of the mucoraceae family. In this case report, we aimed to present the diagnosis and treatment modalities of a patient who developed rhinoorbital mucormycosis. A 54-year-old patient with a history of hypertension applied to the emergency department with a complaint of wound in the mouth that started four days ago. In the examinations performed here, the patient was diagnosed with diabetic ketoacidosis. In the examination of the patient, it was found that there was a necrotic wound on the left hard palate, a necrotic wound extending from the left inferior turbinate to the nasopharynx, and hyphae in the nasal passage. The patient underwent an aggressive debridement operation on the third day, due to the growth in the fungal culture. In the following clinical examination of the patient, ketone in the urine became negative, and his acidosis status improved. On the same day, the patient was treated with a positive coronavirus disease-2019 (COVID-19) polymerase chain reaction. After 15 days of treatment, the patient died due to COVID-19 pneumonia. Mucormycosis should be doubtful in patients presenting with uncontrolled diabetes mellitus and severe sinoorbital infection. All physicians following diabetic ketoacidosis should be vigilant against this rapidly progressing disease with high mortality. (English) [ FROM AUTHOR] Mukormikoz mucoraceae familyasının filamentli mantarlarına bağlı hızla ilerleyen bir mantar enfeksiyonudur. Bu olgu sunumunda rinoorbital mukormikoz gelişen bir hastanın tanı ve tedavi yöntemlerini sunmayı amaçladık. Elli dört yaşında hipertansiyon öyküsü olan hasta, dört gün önce başlayan ağızda yara şikayeti ile acil servise başvurdu. Burada yapılan tetkiklerde hastaya diyabetik ketoasidoz tanısı konuldu. Hastanın muayenesinde sol sert damakta nekrotik yara, sol alt konkadan nazofarenkse kadar uzanan nekrotik yara ve burun pasajında hifa tespit edildi. Üçüncü gün mantar kültüründe üreme olması üzerine hastaya agresif debridman operasyonu uygulandı. Hastanın sonraki klinik muayenesinde idrarda keton negatif çıktı ve asidoz durumu düzeldi. Aynı gün hasta pozitif koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) polimeraz zincir reaksiyonu ile tedavi edildi. On beş günlük tedaviden sonra hasta COVID-19 pnömonisi nedeniyle eksitus kabul edildi. Kontrolsüz diabetes mellitus ve şiddetli sino-orbital enfeksiyon ile başvuran hastalarda mukormikozdan şüphelenilmelidir. Diyabetik ketoasidoz sonrası tüm hekimler hızla ilerleyen ve mortalitesi yüksek olan bu hastalığa karşı dikkatli olmalıdırlar. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Coronary artery calcifications and 6-month mortality in patients with COVID-19 without known atheromatous disease.

BACKGROUND: Coronary artery calcium (CAC) is an independent risk factor for major adverse cardiovascular events; however, its impact on coronavirus disease 2019 (COVID-19) mortality remains unclear, especially in patients without known atheromatous disease. AIMS: To evaluate the association between CAC visual score and 6-month mortality in patients without history of atheromatous disease hospitalized with COVID-19 pneumonia. METHODS: A single-centre observational cohort study was conducted, involving 293 consecutive patients with COVID-19 in Paris, France, between 13 March and 30 April 2020, with a 6-month follow-up. Patients with a history of ischaemic stroke or coronary or peripheral artery disease were excluded. The primary outcome was all-cause mortality at 6 months according to CAC score, which was assessed by analysing images obtained after the first routine non-electrocardiogram-gated computed tomography scan performed to detect COVID-19 pneumonia. RESULTS: A total of 251 patients (mean age 64.8±16.7 years) were included in the analysis. Fifty-one patients (20.3%) died within 6 months. The mortality rate increased with the magnitude of calcifications, and was 10/101 (9.9%), 15/66 (22.7%), 10/34 (29.4%) and 16/50 (32.0%) for the no CAC, mild CAC, moderate CAC and heavy CAC groups, respectively (p=0.004). Compared with the no calcification group, adjusted risk of death increased progressively with CAC: hazard ratio (HR) 2.37 (95% confidence interval [CI] 1.06-5.27), HR 3.1 (95% CI 1.29-7.45) and HR 4.02 (95% CI 1.82-8.88) in the mild, moderate and heavy CAC groups, respectively. CONCLUSIONS: Non-electrocardiogram-gated computed tomography during the initial pulmonary assessment of patients with COVID-19 without atherosclerotic cardiovascular disease showed a high prevalence of mild, moderate and heavy CAC. CAC score was related to 6-month mortality, independent of conventional cardiovascular risk factors. These results highlight the importance of CAC scoring for patients hospitalized with COVID-19, and calls for attention to patients with high CAC.

La prévention, la grande oubliée

Résumé En France, l’espérance de vie est une des plus élevée d’Europe, par contre, la mortalité prématurée et évitable y est importante. La France a privilégié son système de soins et peu investi dans la prévention. La pandémie de la maladie à coronavirus 2019 (COVID-19) a souligné notre faiblesse dans ce domaine. Pour développer la prévention, il convient d’agir structurellement afin de disposer d’un réseau d’acteurs formés et d’être en capacité de développer, d’une part, des programmes de réduction des risques, et, d’autre part, la promotion de la santé. Un investissement d’au moins 10 % de nos dépenses de santé est attendu. Summary In France, life expectancy is one of the highest in Europe, on the other hand premature and avoidable mortality is high. France has given priority to its healthcare system but has invested little in prevention. The coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic has highlighted our weakness in this area. To develop prevention, it is necessary to act structurally to have a network of trained actors and to be able to develop harm reduction and health promotion programs. An investment of at least 10% of our health expenditure is necessary.

Akut Koroner Sendrom Tanısı ile Koroner Anjiyografi Uygulanan Yoğun Bakım Hastalarında COVID-19 RT-PCR Pozitifliği ve Klinik Sonuçları: Tek Merkezli, Retrospektif Çalışma

Amaç: SARS-CoV-2 enfeksiyonu;asemptomatik enfeksiyon, hafif üst solunum yolu hastalığı, şiddetli viral pnömoni kaynaklı solunum yetmezliği ve hatta ölümü kapsayan oldukça geniş bir klinik spektruma sahiptir. COVID-19’un klinik belirtileri esas olarak solunumsal olmakla birlikte, olgu sayıları arttıkça COVID-19 tanılı hastalarda önemli oranda majör kardiyak komplikasyonlar (kardiyak hasar, şok ve aritmiler, ani kardiyak arrest) bildirilmiştir. Ayrıca akut miyokardit, ventriküler aritmiler ve akut koroner sendrom (AKS) SARS-CoV-2 enfeksiyonunun ilk klinik belirtisini temsil edebilir. Çalışmamızda AKS tanısı ile koroner yoğun bakım ünitesinde takip edilmekteyken rastlantısal COVID-19 RT-PCR testi pozitif tespit edilen hastalar ile COVID-19 pnömoni nedeniyle takip edilirken AKS tanısıyla koroner anjiyografi (KAG) uygulanan hastalardaki klinik sonuçları karşılaştırmayı planladık. Gereç ve Yöntem: RT-PCR (+) AKS ve COVID-19 pnömoni tanılı KAG yapılan hastaların dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastalar yatış tanısı AKS (grup 1) ve COVID-19 pnömoni (grup 2) olarak iki gruba ayrıldı. Hastaların demografik verileri ve klinik sonuçları karşılaştırıldı Bulgular: Çalışmaya toplam 73 [grup 1 (n=36), grup 2 (n=37)] dahil edildi. Grup verileri Tablo 1’de sunulmuştur. KAG sonucunda anlamlı olmamakla birlikte tıbbi takip önerilen hasta oranı grup 2’de yüksekken, koroner arter bypass greft (CABG) önerilen hasta oranı grup 1’de yüksekti. Mortalite grup 2’de (%21,6) anlamlı yüksekti (p=0,08). Sonuç: COVID-19 pnömoni tanılı AKS gelişen hastalarda KAG sonucu non-kritik lezyonlar nedeniyle tıbbi takip kararı verilen hasta sayısı AKS tanılı hastalardakinden yüksek, CABG kararı alınan hasta sayısı da düşük bulundu. Bu veriler grup 1’de ağırlıklı olarak plak rüptürüne bağlı Tip 1 akut miyokart infarktüsü (MI) olgularının, grup 2’de ise oksijen sunum dengesizliğine bağlı Tip 2 MI olgularının daha fazla olduğunu düşündürmektedir. Mortalite grup 2’de daha yüksekti. COVID-19 enfeksiyonu tarafından tetiklenen yoğun enflamatuvar yanıt, meydana gelen sitokin fırtınası, endotelyal ve mikrovasküler hasar, hiper koagülopati, metabolik talepteki artış ve oksijen sunumunda azalmanın mortalitenin yüksek olmasında etkili olduğunu düşünmekteyiz. Ayrıca COVID-19 pnömoni tanısıyla takipli hastalarda belirgin EKG değişikliği yok ise AKS’nin daha çok hipoksiye sekonder olabileceği gözönünde bulundurularak KAG kararı verilmelidir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

COVID-19 Yoğun Bakım Hastalarında Sekonder Bakteriyel Enfeksiyon Durumu ve Mortalite Üzerine Etkisi

Amaç: Şiddetli akut solunum yolu sendromu-koronavirüs-2 (SARS-CoV-2) ile enfekte hastalarda bakteriyel enfeksiyonun prevalansı, insidansı ve özellikleri ile bilgiler sınırlıdır. Biz bu çalışmada entübe olarak yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) takip edilen COVID-19 hastalarında sekonder bakteriyel enfeksiyon (SBE) gelişimi ve bunun mortaliteye etkisini araştırmaya çalıştık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada COVID-19 YBÜ’de takip edilen hastaların verileri retrospektif olarak tarandı. PCR testi pozitif olup entübe olarak takip edilen hastalar çalışmaya dahil edildi. SBE’nin varlığı yoğun bakıma kabul tarihinden 48 saatten sonraki dönemde ortaya çıkan CRP yüksekliği, prokalsitonin yüksekliği, kültür sonuçları ve enfeksiyon hastalıkları konsültasyonuna göre karar verildi. SBE’nin tanısının konduğu an “Sekonder Bakteriyel Enfeksiyon Zamanı” olarak kabul edildi. Bulgular: Tablo 1 ve Tablo 2’de hastaların demografik verileri ve laboratuvar sonuçları özetlenmiştir. Elde edilen bulgularda;hastaların 24’ünde kan kültüründe üreme, 18’inde trakeal kültürde, 6’sında idrar, 8’inde katater, 14’ünde çoklu üremeler mevcuttu (Tablo 4). SBE’nin tespit edildiği grupta mortalite daha yüksek olup (p<0,001) (Tablo 2), katateri olan hasta grubunda ise;sekonder bakteriyel enfeksiyon zamanı daha erkendi (p<0,05) (Tablo 3). Sonuç: Antibiyoterapi COVID-19 tedavisi için etkisiz olsa da, COVID19 şüphesi olan veya belgelenmiş hastalarda ko-enfeksiyonlar dışlanamadığında veya olası SBE nedeni gibi çeşitli nedenlerle uygulanmaktadır. SBE’li hastaların oranının %5-30 arasında değiştiği çeşitli kohort raporlarında bildirilmiştir. 2003’teki ilk SARS-CoV salgını sırasında, hastaların %30’una SBE teşhisi konmuş ve ko-enfeksiyon, hastalık şiddeti ile pozitif olarak ilişkilendirmiştir. Ayrıca bu SARS-CoV pandemisi sırasında yoğun antibiyotik kullanımının, çoklu ilaç direnci olan bakterilerin prevalansında artışa neden olduğu da görülmüştür. Sonuç olarak;antibiyotiğe dirençli bakterilerin artan sayısı bizi sadece bakteriyel enfeksiyonlara karşı daha savunmasız bırakmıyor, aynı zamanda viral pandemiler sırasında da savaşma gücümüzün azalmasına neden oluyor. Bu bağlamda SBE gelişimin önlenmesi, gereksiz antibiyotik tedavisinden kaçınma, ilaç direncinin önlenmesi gelecekteki pandemiler için şimdiden alınması gereken önlemlerdendir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Kronik Alkol Kullanımı Olan Olguda COVID-19 Enfeksiyonu ve Sarkopeni: Olgu Sunumu

Amaç: Sarkopeni;iskelet kas kütlesinin, kuvvetinin ve performansının özellikle yaşlılarda ilerleyici, yaygın ve istenmeyen kaybı olarak tanımlanmıştır. Yoğun bakımda gelişen akut sarkopeni ya da eşlik eden hastalıklarla birlikte yavaş gelişen kronik sarkopeni entübe hastalarda weaning güçlüğüne, hastane ve yoğun bakım yatış gününün uzamasına ve mortalitede artışa neden olur. COVID-19 pnömonisi sırasında weaning zorluğu yaşadığımız ve eks olan olgumuzda saptadığımız sarkopeniyi tartışmayı amaçladık. Olgu: Alkol bağımlılığı nedeni ile dış merkezde tedavi olurken yüksek ateşi olan 52 yaşındaki erkek olgu (78 kg,174 cm) hastanemiz acil servisine getirildi. Toraks tomografisi COVID-19 uyumlu olduğundan servise yatırıldı. Oksijen ihtiyacı artınca 10. günde genel yoğun bakıma alındı. Bilinç açık, vital bulguları stabildi. Ateşi yoktu. Periferik oksijen satürasyonunun %81- 85 olması üzerine yüksek akımla nazal oksijen tedavisi (%100 oksijen/60 L/dk akım) başlandı. Alkol bağımlılığı açısından gastroenteroloji ve psikiyatri önerileri alındı. Yoğun bakım yatışının 24. saatinde entübe edilerek mekanik ventilatöre bağlandı. Sedasyon başlandı. Yatışının 20. gününde hasta ekstübe edildi. Beş gün ekstübe izlendi. Ancak sonra tekrar entübe edildi. Karaciğer fonksiyonlarında devam eden yükseklik nedeni ile abdominal tomografi (AT) çekildi. AT’de L3 vertebra hizasından iskelet kas kütle ölçümleri (psoas, paraspinal kaslar ve abdominal duvar kasları) yapıldı (Şekil 1). Bulunan değerin olgunun boyunun karesine olan oranının (iskelet kas kütle indeksi: 31,4 cm2/m2, erkeklerde eşik değer: 52,4 cm2/m2) düşük olması sarkopeni lehine değerlendirildi. Yatışının 31. gününde eks oldu. Sonuç: Acil servise gelişte AT olmadığı için var olan sarkopenin akut veya kronik olup olmadığı bilinmemektedir. Olgunun hastaneye gelişte kronik alkol kullanımına bağlı sarkopenik olacağı düşünülmüştür. COVID-19 enfeksiyonunun akut evresinin yaklaşık 2 hafta sürdüğü, oral alımın iştahsızlık veya anosmi nedeni ile azaldığı ve aynı zamanda hızlı bir katabolik süreç geliştiği, vücut ağırlığının yaklaşık %5-10’unun kaybına yol açtığı görülmüştür. Yoğun bakıma yatışının 25. gününde çekilen AT’de iskelet kas kütle indeksinin düşük bulunması sarkopeniyi gösterir. Ancak akut veya kronik ayrımını yaptırmaz. COVID-19 seyrinde sarkopeni gelişebileceği, eşlik eden hastalıkların varlığında sarkopeninin artabileceği, weaning güçlüğü ve mortalite artışına yol açabileceği akılda bulundurulmalıdır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)